چگونه یاد می گیریم؟(ساختن مسیر عصبی)

نورونهای عصبی وظیفه انتقال پیام ها را در مغز به عهده دارند. هر بار که کار جدیدی را انجام میدهیم نورونهای عصبی در بخش مغز قدیم مسیر جدیدی باز میکنند و با تکرار آن، مسیر ایجاد شده قطور و قطور تر میشود تا اینکه به میزان استاندارد عادت میرسند.

هربار هم که عادتی را با اراده ترک میکنیم کمی نورونهای عصبی آن عادت را کم رنگ میکنید و اگر در ترک آن عادت تداوم داشته باشید، نورونهای عصبی آن عادت را بسیار ضعیف می­کنیم، اما یادمان باشد نورونها هرگز از بین نمی روند.درست مثل اینکه میخواهیم در مسیر سنگلاخی رانندگی کنیم، آن هم با یک مازراتی لوکس و گرانقیمت. بار اول که در مسیر قرار میگیریم به قدری آهسته میرویم که لاک پشت هم از ما جلو میزند.چون جاده را نمیشناسیم با اینحال بارها به چاله میفتیم، سنگ های بزرگ زیر لاستیک می روند، گاهی حتی مسیر را اشتباه میرویم و مجبور به بازگشت میشویم.

اما روز دوم به دلیل شناختی که از مسیر پیدا کرده ایم و حتی از جای کم رنگ لاستیکهایمان که از دیروز ایجاد شده، رانندگی کمی راحت تر میشود و همینطور هر روز شما کار ساده تری را پیش رو خواهید داشت، چرا که هم مسیر در ذهنتان هست و هم جای لاستیکها  آنقدر پررنگ شده که از راه بسیار دور هم قابل روئیتند. تا اینکه دیگر این مسیر سنگلاخی برای شما وحشت آفرین نیست  و به راحتی از آن عبور میکنید. اگر از مسیرهای عصبی ما هم عکس بگیرند درست مثل جای لاستیکهاست. هر چه پررنگ تر باشد عادت قدیمی تر و ریشه دار تر است.

امروزه با دستگاهی به نام FMRI که روی سر نصب میشود از این مسیرها عکس برداری میشود و میتوان در کارهای مختلف اثری که ایجاد میکنند را مشاهد ه کرد. و به را حتی قابل تشخیص است که هرچه عادت قدیمی تر باشد اثر این مسیرها پررنگ تر است.